Fragment listu do Ministerstwa Zdrowia ws senologii (bez literatury):

“Stany lekarski i akademicki opierają się na niesieniu pomocy bliźniemu i na edukacji młodszych pokoleń. Jako młodzi ginekolodzy i położnicy, w szczególności, nauczyliśmy się stawiać na pierwszym miejscu wyższy rodzaj dobra – dobro społeczeństwa. Każdy rozsądny lekarz praktykujący w Polsce zgodzi się z tym stwierdzeniem, że kobieta z większością problemów ginekologicznych zgłosi się do ginekologa. Gruczoł piersiowy w naszym kraju nie należy do ginekologii, ale kobieta z problemem związanym z gruczołem piersiowym (problemem senologicznym) nie ma również właściwego specjalisty. Choć do onkologa nie potrzeba skierowania, kobiety nie mają poczucia, że muszą iść „aż tam”, a poza tym – onkolodzy zajmują się leczeniem, nie diagnozowaniem. Pacjentki oczekują od ginekologa-położnika, że będzie się znać na gruczole piersiowym – niestety tak nie jest. Kto ma więc się znać?

(…)

Nowotwory złośliwe i choroby serca stanowią główną przyczynę zgonów w Polsce, 
a wskaźniki śmiertelności z powodu raka piersi, pomimo, jak się zdaje, światowego poziomu leczenia, należą do najwyższych wśród krajów członkowskich Unii Europejskiej. Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym na świecie, nawet uwzględniając obie płci w tej statystyce. Jego częstość występowania stale wzrasta, rok po roku. W kwestii specjalizacji, która interesuje się jedną chorobą, istnieje specjalizacja od nadciśnienia tętniczego – nazywa się hipertensjologią. Jednak kto, pragnąc specjalizować się w chorobach piersi, będzie chciał wybrać specjalizację z senologii – nie znajdzie jej.

(…)

Występuję w imieniu grupy specjalistów, naukowców i studentów medycyny, która bada problem raka piersi u młodych kobiet. Tworzymy Grupę Roboczą ds. Ginekologii Senologicznej (GRGS). Zadanie, jakie przed sobą stawiamy, to (wspólnie z Sekcją Senologii Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników, PTGiP) wprowadzenie senologii (tj. nauki o gruczole piersiowym) do codziennej praktyki w Polsce. Funkcjonuje ona jako odrębna dziedzinaw wielu krajach zachodniej Europy: przede wszystkim w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Francji, Hiszpanii i we Włoszech. Kobiety w krajach, które uznają senologię za specjalizację lekarską, mogą się poszczycić ok. 10% lepszym rokowaniem. Ogniskiem tej dziedziny jest USG piersi. Pragniemy, by zmiany zachodzące w Polsce przyspieszyć i prosić Panią Ministrę o wsparcie w rozwoju senologii.

(…)

Prezentacja programu profilaktycznego raka piersi w formie planu wprowadzenia senologii w Polsce na wielu płaszczyznach pokazałaby, że moglibyśmy w niedalekiej przyszłości znacznie obniżyć koszty leczenia chorych na raka piersi kobiet ze wszystkich grup wiekowych. Nasza propozycja zakładałaby na pierwszym miejscu otworzenie możliwości zatrudnienia w breast units ginekologów-senologów, a także wprowadzenie kursu specjalizacyjnego z USG piersi (a najlepiej z senologii). Pacjentka, jeśli tylko chce, powinna móc zgłosić się do swojego ginekologa na USG piersi po 25. roku życia, a ten nie powinien jej odmawiać tego badania ani w żadnym razie opierać się na badaniu palpacyjnym w poradzie dla niej. Podobnie jak zgłasza się na badanie cytologiczne szyjki macicy lub na wykonanie testu na obecność wirusa brodawczaka ludzkiego o typie wysokiego ryzyka, powinna móc zgłosić się na USG piersi do swojego ginekologa. Ministerstwo Zdrowia nie formułuje bezpośredniego zalecenia w zakresie USG piersi. Tym listem upominamy się również o takie rekomendacje i deklarujemy, że możemy je stworzyć, wskazując ciało zdolne do jego realizacji.”

Marcin Śniadecki, Grupa Robocza ds. Senologii Ginekologicznej